49 Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie odbyła się w duchu hasła „Powołani do misji”. Był to czas refleksji nad obrazem Chrystusa Sługi z Kaplicy w Krościenku, który jest źródłem powołania członków Ruchu Światło- Życie do podejmowania służby w Kościele. Przez chrzest i bierzmowanie umocnieni Duchem Świętym zakorzenieni w Chrystusie Słudze chcemy na Jego wzór służyć wspólnocie. Jest to odpowiedzią na Boży plan na nasze szczęście.
Ks. Jan Kobak i ks. Marek Sędek przybliżali temat powołania i pedagogię Nowego Człowieka, która pozwala skorzystać z Bożego zaproszenia do osobistego rozwoju, do konkretnego rozeznania i rozeznawania ciągłego naszego powołania będąc jednocześnie pewnym tego, że razem z powołaniem Bóg daje również w pakiecie drogę tego rozeznawania i szansę współpracy, swoją pomoc, aby to powołanie odkryć i na nie odpowiedzieć.
Biskup Szymon Stułkowski przybliżając nam historię paralityka, którego przez dach domu Piotra w Kafarnaum opuściło na noszach czterech tragarzy, zobrazował naszą osobistą potrzebę przyprowadzenia nas przed Chrystusa przez innych, abyśmy potem my mogli zastąpić tych zdeterminowanych przyjaciół i na noszach, przez dach w nieoczywisty choćby sposób przyprowadzać innych, zwłaszcza tych, którzy w dzisiejszym świecie sami prostą drogą nie mogą stanąć przed Jezusem. Relacja 4:1 pokazuje jak wielu z nas, członków ruchu powinno się zaangażować, aby pomóc jednemu. Ojciec Blachnicki już wiele lat temu przewidział zagrożenia dla człowieka współczesnego i dał wiele podpowiedzi jak oprzeć się tym zagrożeniom. Stajemy obecnie przed potrzebą ewangelizacji społeczeństwa ochrzczonego. Do tego zadania zaproszeni są nie tylko kapłani, osoby konsekrowane, członkowie Ruchu Światło- Życie, nie tylko członkowie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, ale i wielu innych specjalistów. Należy też uświadomić sobie, że charyzmat Ojca Blachnickiego dociera już na cały świat.
Dbając o własną formację, współpracując z dynamizmem powiewu Ducha Świętego na wzór Chrystusa Sługi chciejmy nasze dłonie zanurzyć w dłoniach Ojca.
Czy nie zabraknie namaszczonych Duchem Świętym?
Czy czuję się powołany do misji?
Czy odpowiem: „Oto ja, poślij mnie!”
